Τα γυαλιά οράσεως ίσως είναι ένα από τα πιο χρήσιμα αντικείμενα της καθημερινής μας ζωής αλλά παραδόξως οι συνθήκες ανακάλυψης τους δεν είναι ξεκάθαρες.

Αρχαιότητα (700 π.Χ. – 400 μ.Χ.)

Το ενδιαφέρον για την οπτική τέχνη ξεκίνησε πολλά χρόνια πίσω, στην αρχαιότητα. Οι πιο παλιοί γνωστοί φακοί βρέθηκαν μαζί με άλλα αντικείμενα των πολιτισμών της Αιγύπτου και της Μεσοποταμίας. Οι φακοί ήταν κατασκευασμένοι από γυαλισμένο κρύσταλλο, κυρίως χαλαζία, και χρησιμοποιούταν κατά βάση σαν μεγεθυντικοί φακοί ή σαν μέσο ανάφλεξης συγκεντρώνοντας τις ακτίνες του ηλίου σε μία μικρή περιοχή καθώς επίσης και για να σβήνουν τα κέρινα δισκία γραφής. Ο παλαιότερος φακός ονομάζεται “φακός Nimrud” και ανήκει στον Ασσυριακό πολιτισμό. Έχει ηλικία 3.000 ετών.

Διάφορες θεωρίες οπτικής διαμορφώθηκαν μέσω δοκιμών και λαθών από Έλληνες και Ρωμαίους φιλόσοφους. Ο Πλάτωνας ανέπτυξε τη θεωρία των εκπομπών, σύμφωνα με την οποία η οπτική αντίληψη οφειλόταν στην εκπομπή ακτίνων από τα μάτια μας. Αυτές οι ιδέες επεκτάθηκαν αργότερα από Μουσουλμάνους σοφούς όπως ο Alhazen. Πολλά χειρόγραφα αναφέρουν τη χρήση πέτρας και κρυστάλλου. Από όσο γνωρίζουμε, ο Ρωμαίος βασιλιάς Νέρωνας χρησιμοποιούσε ένα σμαράγδι για να βλέπει καλύτερα τις μονομαχίες.